اندکی صبر سحر نزدیک است...

 اگر از دست کسی ناراحت هستید، دو رکعت نماز بخوانید و بگویید؛ خدایا! این بنده تو حواسش نبود، من از او گذشتم، تو هم بگذر ... سخته‌نه؟ امتحان‌کنیم‌شاید‌خوب‌بود.. +و اینگونه بود که بعضیها عزیز ِدل خدا شدند ... خدا خریدشون...شدن #شهید_حسن_باقری..?? ??@chamran??

محرم رسید!

یادمان باشد:

اول نماز حسین، بعد عزای حسین.

اول شعور حسینی، بعد شور حسینی.

محرم و صفر زمان بالیدن است نه فقط نالیدن، 

بساطش آموزه است نه موزه.

تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن...!!!

 

?? السلام علیک یا ابا عبدالله! تسلیت باد محرم

 

"زخم معده" و"زخم اثنی عشر" از شایع ترین موارد مراجعه ی افراد به پزشکان داخلی
و جراحان به حساب می آید که در بروز این مشکلات، عوامل مختلفی دخالت دارند. یکی از
این عوامل، وجود نوعی میکروب به نام "هلیکو باکتر پیلوری" می باشد که در دستگاه
گوارش عده زیادی از مبتلایان به زخم های گوارشی، دیده شده است.

اما اعتقاد عامیانه ای در فرهنگ ایرانی وجود دارد، که مثلا وقتی مادرها یا
مادربزرگ ها، از شلوغی و آزار بچه ها و نوه های خویش، به ستوه می آیند، خطاب به
آنها می گویند: بس است دیگر! از دست تو زخم معده گرفتم!؟ صحت این صحبت عامیانه یعنی
وجود ارتباط میان غم و غصه و بروز زخم های گوارشی، توسط منابع علمی جدید کاملا
تایید می شود:

"مشاهدات بالینی طی سالیان طولانی نشان داده است، که علایم زخم های گوارشی ممکن
است در اثر تغییرات هیجانی بیمار، یا تجربه شرایط استرس زای مختلف، شروع یا تشدید
شود."⁽¹⁾

در راستای این فکر، مطالعه ای که روی هزاران نفر از افراد خوانده شده برای خدمت
سربازی در ایالات متحده آمریکا، انجام گرفته است، نشان می دهد که  زخم های گوارشی
بیشتر در افرادی پیدا می شود که هم میزان ترشحات معدی(به خصوص اسید معده) در آنها
بالاتر از حد طبیعی است، وهم دچار برخی واکنش های هیجانی هستند که باعث ایجاد زخم
گوارشی درآنها می شود.⁽²⁾

در این مورد"فرانس الکساندر" به ترسیم شخصیت های خاصی از نظر روانی می پردازد که
زخم های گوارشی در آنها بیشتر بروز پیدا می کند.⁽³⁾

به این ترتیب این مجموعه نکات را باید در ایجاد تسکین روانی در مبتلایان به زخم
های گوارشی، در نظر داشت.

با این اوصاف می توان توجیه کرد که عوامل تسکین دهنده ی روان،(به خصوص در صدر
آنها عوامل مذهبی) می توانند نقش عمده ای در کاهش دادن زمینه ابتلا به زخم های
گوارش ایفا کنند و در این مورد در کشور ما جای تحقیق ها و پژوهش های جامع آماری، که
به مقایسه معنی دار میان نمازگزاران و تارک الصلوه ها، در مورد میزان ابتلا به
بیماری های مورد بحث، در طب روان تنی، از جمله زخم های گوارشی بپردازند، به شدت
خالی است.

اما آنچه که با استناد به شواهد نظری می توان استنتاج کرد(یعنی با روشی که
نویسنده این مجموعه مقالات با توجه به امکانات محدود خود، ناگزیر به آن بوده است)
این است که:

پی نوشت ها:

(1) مختصر روان پزشکی، تالیف: لینفوردـ ریس، مقاله اختلالات روان
تنی ترجمه دکتر مرتضی مهاجر صفحه 164

(2) همان منبع صفحه 166

(3) ترجمه سیناپس کاپلان ـ سادوک جلد سوم صفحه 209
تبیان

آسم  یکی از شایع ترین بیماری های انسان است ، به طوری که شیوع آن در طب اطفال ، 5 تا 10 درصد کل کودکان تخمین زده می شود؛ و این بیماری در بسیاری از آنها تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا می کند. بدین ترتیب کمتر کسی است که در دوران زندگی خود با بیماران مبتلا به آسم ، برخورد نکند و شاهد مشکلات مختلف آنان از جمله تنگی نفس ، سرفه  مداوم ، خس خس سینه و ... که گاهی به صورت حمله های شدید بیماری تظاهر می کنند نباشد.

 تلقین سازنده و زندگی بخش توأم با نماز ، گهگاه باعث تسکین آسم یا پیشگیری از بروز حملات آن می شوند.

مطالعات علمی جدید بر گروه های سنی مختلف مبتلا به آسم ، نشان دهنده آن است که در ایجاد بیماری آسم ، سه عامل برجسته ، مهمترین نقش را ایفا می کنند ، این سه عامل عبارت اند از :

1- میکروب هایی که وارد دستگاه تنفسی انسان می شوند ( عفونت ها )

2- عوامل حساسیت  زا ، از جمله گرد و غبار ، دود سیگار  ، گرده گیاهان که ممکن است این عوامل در مورد اشخاص مختلف متفاوت باشند.

3- مسائل روانی از جمله اضطراب  ، عصبانیت  ، غم و شادی ، تحقیر، خنده  و حتی انتظار خوشایند شرکت در یک محفل اجتماعی مطلوب و به طور کلی استرس  های حاد و مزمن .

اما نقش عوامل روانی از دیدگاه دیگری نیز، توجه پزشکان را به خود ، جلب نموده است و آن تأثیر تلقین بر آسم است ، چرا که در برخی از موارد، تلقین می تواند موجب تسکین حمله های آسم شود : یک مثال مشهور در این مورد ، مربوط به پزشکی است که مبتلا به آسم بود و برای گذراندن تعطیلات آخر هفته ، به هتل دور افتاده ای، در یک منطقه ییلاقی رفته بود ، در نیمه های شب او با یک حمله شدید آسم از خواب بیدار شد و کورمال کورمال به جستجوی کلید برق برآمد و وقتی از پیدا کردن آن عاجز شد ، ناامید کفش خود را برداشت و قصد پنجره را کرد و وقتی وجود شیشه ای را احساس کرد ، آن را شکست و نفس های عمیقی کشید و حمله آسمی او متوقف شد و شب آرامی را گذراند. ولی صبح روز بعد ، او با حیرت زیاد دریافت که به جای پنجره، آینه را شکسته است !
با توجه به این قبیل شواهد می توان آسم را نیز جزو بیماری های مورد بحث در
طب روان تنی ، به شمار آورد و نتیجه گرفت که چنانچه بیماران احساس امنیت
روانی داشته باشند، قدم بزرگی در تسکین بیماری آنها برداشته شده است.

همچنین عفونت ها که خود یکی از عوامل برانگیزنده آسم می باشند به وسیله
شستشوی مجرای تنفس در وضو تا حدی قابل کنترل هستند . این نکته را می توان
در مورد سایر عوامل حساسیت زا ، مثل گرد و خاک و گرده گیاهان ( یعنی دومین
عامل برانگیزنده آسم ) نیز به نحوی صادق دانست. اما آنچه که در مورد تأثیر
نماز بر آسم، غیر قابل انکار است، تأثیر تنش زایی نماز و احساس امنیت
روانی عمیقی است که بر اثر آن حاصل می شود و بی شک اثر التیام بخش بزرگی
بر بروز سومین گروه از عوامل برانگیزنده آسم ، یعنی عوامل روانی می گذارد.
به خصوص که تلقین سازنده و زندگی بخش توأم با نماز ، گهگاه باعث تسکین آسم
یا پیشگیری از بروز حملات آن می شوند .

ضمنا دیدگاه ویژه نمازگزار به زندگی در دنیا و ثبات شخصیت او باعث می شود
که نمازگزار در مقابل افت و خیزهای غیر منتظره زندگی ، نه چندان شاد و نه
چندان غمگین شود ، و در نتیجه به حذف آن گروه از تغییرات هیجانی که مسبب
تشدید آسم هستند ، از زندگی خود بپردازد.

HTTP://WWW.IRIB.IR