اندکی صبر سحر نزدیک است...

نام و نسب سفیانی

همان گونه که روایات تأکید می‌کنند،
او از نوادگان و از نسل «ابوسفیان» است و به همین دلیل هم به او «سفیانی»
گفته می‌شود، از امام علی(علیه السلام) روایت است که ایشان فرمود: پسر
جگرخوار از سرزمین بی‌آب و علف خارج می‌شود... نامش عثمان و نام پدرش
عنبسه و از نسل ابوسفیان است.¹

در حدیث دیگری از شیخ طوسی آمده است که سفیانی از فرزندان «عتبه بن ابوسفیان» است.²

امام علی(علیه السلام) در نامه‌ای به «معاویه»، سفیانی را از شمار آنان دانسته و فرموده است:

مردی
از فرزندانت شوم و ملعون و بی‌نزاکت و تیره دل و بیمار و قسیّ‌القلب است و
خداوند رحمت و عطوفت را از دل او گرفته است، گویی اکنون او را می‌بینیم.
مادرش از قبیله بنی‌کلب است و اگر بخواهم نام او را می‌گویم و توصیف
می‌کنم، او فرزند کسی است که سپاهی را به مدینه گسیل می‌دارد. آنها وارد
آن شهر می‌شوند و به قتل و کشتار و هتک حرمت و تجاور می‌پردازند و از میان
آنها مردی پرهیزکار و مخلص پا به فرار می‌گذارد... .³

از امام باقر(علیه السلام) روایت شده که او از نسل «خالد بن یزید بن ابوسفیان» است.⁴

و از امام علی بن الحسین(علیه السلام) نقل شده که حضرت او را از فرزندان «عنبسه بن ابوسفیان»⁵ به شمار آورده و برخی روایات نام او را «عبدالله»⁶ گفته‌اند که این مطلب نزد علمای اهل سنّت مشهور است. امّا رأی مشهور این
است که نام او «عثمان» از فرزندان «عنبسه ابن ابوسفیان» است و همه
می‌دانند که ابوسفیان پنج فرزند به نام‌های «عتبه»، «معاویه»، «یزید»،
«عنبس» و «حنظله» داشت.

چیزی که در مورد آن در تمام این روایات اتّفاق نظر وجود دارد. این است که او از نوادگان ابوسفیان بوده و قدر به یقین هم همان است.