اندکی صبر سحر نزدیک است...

فروغ فرخزاد میگه:

چقدر هفتاد ? هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا!!!

برای بودن با تمام مردم دنیا!!!

چقدر حیف است که من میمیرم و غواصی در عمق اقیانوس ها را تجربه نمیکنم!!!

میمیرم و حداقل یکبار زمین را از روی کره ماه نمیبینم!!

دلم میخواست چند کلیسا معبد و مسجد بزرگ جهان را میدیدم !!!

و دلم میخواست یکبار هم که شده از ارتفاعی بلند پرواز میکردم!!

دلم میخواستهای من زیادند?

بلندند?

طولانی اند?

اما مهمترین دلم میخواست های من این است که:

انسان باشم? انسان بمانم و انسان محشور شوم!!!

چقدر وقت کم است تا وقت دارم باید مهر بورزم ? وقت کم است باید خوب باشم!!!مهربان باشم!!!

و دوست بدارم همه? زیبایی ها را!!!

می گویند : انسان های خوب به بهشت می روند? اما من میگویم? انسان خوب هر جا که باشد ? آنجا بهشت است!!!!!