اندکی صبر سحر نزدیک است...

       (تسویف و تأخیر)

طرماح بن ‏عدى‏ هم از طایفه‏ طى‏ است که از کوفه بیرون آمده و آن لشکر عظیم‏ نخیله‏ را دیده و هنگامى ‏که به حسین مى‌رسد، به‏ جاى نصرت به نصیحت مى ‏پردازد و از حسین علیه السلام مى ‏خواهد که به کوه‌‏هاى طى روى بیاورد و تا بیست‏ هزار شمشیرزن را در رکاب خود ببیند که تا جان در بدن دارند از او دفاع مى ‏کنند.

حضرت مى ‏فرماید: که من با حرّ عهدى دارم و نمى‏پذیرد و طرماح به ‏خاطر رساندن آذوقه عیال، از حسین علیه السلام جدا مى ‏شود تا خود براى نصرت او بازگردد و حسین علیه السلام مى‏ فرماید: شتاب کن، چون ممکن ‏است که ما را نبینى و او مى‏رود و هنگامى ‏که باز مى‏گردد، دیگر در نینوا لاله‌‏اى نیست و آتش‌‏ها خاکستر شده‌‏اند.

این تسویف و تأخیرها به ‏خاطر هر عذر و بهانه‌اى‏ که باشد، از ترجیح آن بهانه حکایت دارد.

? چرا ما تکلیف‌‏ها را به عقب مى‏‌اندازیم؟

? آیا امکان بیشتر و یا قدرت زیادتر و یا رفع موانع و یا رفعت همتى را انتظار داریم؟

مادامى‏ که حسین، به تبلیغ و دگرگون کردن تلقى مردم از خویش و از حکومت محتاج است، مادام که او به مهره‏هاى کارساز و جایگزین آن‏ها از مهره‌‏هاى موجود نیاز دارد، چگونه تأخیر مى‌‏کنیم و براى تأمین چند ماه آذوقه مى‌‏رویم و فرصت‌‏ها را از دست مى‌‏دهیم در حالى‌‏که زمان تنگ و هدف دور و موانع بسیار و راه‌زن‏ها در کمین هستند.

ما براى فرار از تکالیف، تکالیف را سنگین مى‌‏شماریم و توان خود را نفى مى‏‌کنیم تا عذر تأخیر و تسویف را فراهم کنیم.

? ما مى‌‏گوییم:

«لَو استَطَعنا لَخَرَجنا مَعَکم یُهلِکون انفُسَهُم».(توبه:42)

? و خدا مى‌ گوید:

«لَو ارادوا الخُروج لا عدوا له عدةً».(توبه:46)

? ما مى‏‌گوییم: اگر مى‌‏توانستیم مى‌‏آمدیم و خدا مى‌‏فرماید: اگر مى‌‏خواستند آماده مى‌‏شدند.

? آن‏چه خدا مى‌‏خواهد شتاب و سبقت است که:

«سارعوا الى مَغفِرة مِن رَبِّکم»،(آل عمران: 133)

و «اغتَنمواالفرص» و «اغتنموا المهل».( نهج‌البلاغه، خطبه76)

و آن‏چه شیطان مى ‏خواهد وعده و وعید و تسویف و تأخیر است که:

«یعدهم و یمنیهم و مایعدهم الشیطان الا غروراً».(نساء:120)

??? ما اگر می‌خواهیم که حسرت نصرت معصوم و حسرت غنیمت همراهى او را نداشته باشیم و همچون طرماح به ‏جاى خالى نرسیم، باید تمرین کنیم و هیچ تکلیفى را به خاطر بهانه‌‏اى به عقب نیندازیم و الان مى‌‏روم و رفتم را با عمل جایگزین کنیم که تا به ‏خود بجنبیم، دیگران رفته‌‏اند و کارها را برده‌‏اند و ما را با لهو و لعب‏‌ها گذاشته‏‌اند.

??وارثان عاشورا/ ص276و277

استاد علی صفایی حائری 

?? مدرسه عین‌صاد

راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری

@einsadschool