اندکی صبر سحر نزدیک است...

فروغ فرخزاد میگه:

چقدر هفتاد ? هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا!!!

برای بودن با تمام مردم دنیا!!!

چقدر حیف است که من میمیرم و غواصی در عمق اقیانوس ها را تجربه نمیکنم!!!

میمیرم و حداقل یکبار زمین را از روی کره ماه نمیبینم!!

دلم میخواست چند کلیسا معبد و مسجد بزرگ جهان را میدیدم !!!

و دلم میخواست یکبار هم که شده از ارتفاعی بلند پرواز میکردم!!

دلم میخواستهای من زیادند?

بلندند?

طولانی اند?

اما مهمترین دلم میخواست های من این است که:

انسان باشم? انسان بمانم و انسان محشور شوم!!!

چقدر وقت کم است تا وقت دارم باید مهر بورزم ? وقت کم است باید خوب باشم!!!مهربان باشم!!!

و دوست بدارم همه? زیبایی ها را!!!

می گویند : انسان های خوب به بهشت می روند? اما من میگویم? انسان خوب هر جا که باشد ? آنجا بهشت است!!!!!

شاگردی از استاد خود پرسید:

خواهش می‌کنم به من بگو از کجا باید یک انسان خوب را تشخیص دهم؟

استاد جواب داد:

تو نمی‌توانی از روی سخنان یک فرد، تشخیص دهی که او یک انسان خوب است؛

حتی از ظاهر هیچ فردی نیز نمی‌توانی به این شناخت برسی،

اما می‌توانی از فضایی که در حضور آن فرد، به وجود می‌آید، او را بشناسی؛

زیرا هیچ کس قادر نیست

فضایی در اطراف خود ایجاد کند که با روحش سازگاری نداشته باشد:

این یعنی بازتاب شعور درونی

وتشعشعات ما به هستی!!