اندکی صبر سحر نزدیک است...

 سؤال: آیا امامت کودکى مانند امام جواد، قابل قبول است؟
جواب: دوران شکوفایى عقل وجسم انسان معمولًا حد و مرز خاصى دارد که با رسیدن آن زمان، جسم و روان به حد کمال مى‏ رسند، ولى چه مانعى دارد که خداوند قادر حکیم، براى مصالحى، این دوران را براى بعضى از بندگان خاص خود کوتاه ساخته، در سال هاى کمترى خلاصه کند؟ در جامعه بشر یت از آغاز تاکنون افرادى بوده اند که از این قاعده عادى مستثنى بوده اند و در پرتو لطف و عنایت خاصى که از طرف خالق جهان به آنان شده است، در سنین کودکى به مقام پیشوایى و رهبرى امتى نائل شده اند.
براى درک بهتر موضوع، مواردى از این استثناها را یاد آورى مى کنیم:
1. قرآن مجید درباره حضرت یحیى و رسالت او و اینکه در دوران کودکى به‏ نبوت برگزیده شده است، مى فرماید:
«یا یَحْیى‏ خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا».[1]
«اى یحیى کتاب را با تمام قدرت بگیر، ما فرمان نبوت را درکودکى به او دادیم».
بعضى از مفسران کلمه «حکم» را در آیه بالا به معناى هوش و درایت گرفته اند و بعضى گفته اند: مقصود از این کلمه، «نبوت» است. مؤید این نظریه، عبارت قبل آن است که مى فرماید: «یا یَحْیى خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّة» دادن کتاب نشانه نبوت است، در این صورت مقصود از «حکم» همان نبوّت خواهد بود. ادامه مطلب...